Blaas-Silene = Silene vulgaris is een oude inlandse plant, die wij als eetbare “wilde” plant eigenlijk niet meer kennen.  Deze plant hoort bij de Anjerfamilie. Het is een oorspronkelijke in een groot deel van Europa groeiende plant. In de Lage Landen plaatselijk te vinden maar op ander plekken vrij zeldzaam als wilde plant. Blaas-silene groeit vooral op zonnige, voedselarme of matig voedselrijke grond en weides. Langs bosranden, in de duinen en bermen. Groeit uit diep-gewortelde wortelstokken. De bloemen in belletjes (kelkbuis = gelig tot paarsachtige geaderd) bloeien van mei tot september en verspreiden vooral in de nacht een heerlijke klaverachtige geur. Aan de schattige bloemen is deze plant zo te herkennen.

De planten worden ongeveer 50 cm. Hoog. Bladeren blauwgroen tegenover-elkaar staand op een onbehaarde recht omhoog groeiende stengel.

Blaassilene is een voedingsplant voor nachtvlinders, bijen en hommels. De nectar bevindt zich aan de basis van de kelk, zodat insecten zich ver in de buis moeten wringen om de nectar te bereiken. Dit zou bestuiving moeten verzekeren. Maar hommels zijn ze slim om een gaatje bij de basis te maken en kunnen dan gemakkelijker bij de nectar.

AANPLANT

Zaaien: ter plekke, het zaad breed werpen. Of anders in het vroege voorjaar binnen in potjes voor-zaaien. Uitplanten, als de plantjes groot genoeg zijn op rijen van 25 cm, afstand planten zeker 15 cm. Het zaad kiemt soms iets onregelmatig en langzaam. Gelijkmatig vochtig houden (niet te nat) bij ongeveer 20°C. Het zaad slechts een weinig afdekken en licht aandrukken. Bij meerdere zaadhuizen is het zaad te koop.

MEDISCH

Vaak vroeger ingezet om de melkproductie van koeien bevorderen.

INHOUDSSTOFFEN

Heel kruid gedroogd (heet in Duitsland “Seifenkraut”): Tri-terpensaponine, Flavonoiden en Pyranglykoside.

EETBAAR:

De jonge scheuten van blaassilene in april en mei, voordat de bloemen echt verschijnen.

Rauw smaken de jonge uitlopers van Blaassilene licht bitter als witlof. En passen dus heerlijk in een gemengde sla. Later in het seizoen wordt de plant vezeliger en bitterder.

Enige voorzichtigheid met het oogsten van deze plant is belangrijk. Want deze plant kan in de wortel en bladeren net als vele paddenstoelen zware metalen uit vuilnis(hopen) binden. Dus niet oogsten bij vervuilde (industrie-)gebieden of oude vuilnisbelten.

Gesmoord met wat boter en bouillon verliest het zijn bittere smaak en smaak eerder naar jonge doperwten of zelfs naar noten. Als kruid kan men op het laatst toegevoegd rijst, pasta, omelet en soep een eigen smaak geven. Blaas-silene verliest zijn smaak als je deze lang warm kookt, dus altijd op zijn laatst aan een warm gerecht toevoegen en zeker niet langer dan 5 minuten laten koken.

In Italië hoort deze plant op het platteland tot de delicatessen van de wilde groente. Met aardappelgnocchi en uitgebakken spek staat dat als “Crèma di Sclopit” op het menu van beroemde restaurants.

RECEPT

OMELET of ROEREI MET BLAASILENE

• Wat room
• 4 eieren
• Peper en zout
• Takje munt of citroenverbena
• Wat bieslook
• Handvol blad van blaassilene (zonder steeltjes)
• Groente-bouillon
• 2 eetlepel boter

Klop de eieren los met wat room en zout en peper dit licht. Snij de prei in scheven ruiten, was het en blancheer deze stukjes 3 minuten in 2 eetlepels groentebouillon. Voeg op het laatst de boter erbij.  Was intussen de kruiden, droog ze en snij ze heel fijn. Voeg de kruiden bij de gestoofde prei met de boter. Voeg daarbij de losgeklopte eieren, schud het een keer of wat om en laat met een zwak vuur de eieren stollen. Voeg zo nodig nog wat boter erbij. Gooi de omelet of als je er met de vork door heen roert: het roerei een keer om. Bak de buitenkant licht gekleurd, maar zorg dat de binnenkant niet te hard wordt.

Serveren met versgebakken brood.