Na een korte periode zon en warmte zal in het vroege voorjaar speenkruid = Ranunculus Ficaria in korte tijd bloemen vormen en staan ze in volle zonnige vrolijkheid te bloeien. Zo kleuren ze randen van grasvelden en stroken naast bosgebieden vrij snel geel.

Voor informatie over speenkruid in het wild kijk op: https://wilde-planten.nl/gewoon%20speenkruid.htm

Jong blad smaakt voor de bloei best lekker, zacht van smaak mt een zure toon, maar de nasmaak is al veel sterker en licht peperig. Ouder blad zeker als speenkruid staat te bloeien is zo scherp van smaak dat al een paar blaadjes een gerecht kunnen bederven. De in de plant aanwezige proto-anemonine is verantwoordelijk voor deze smaak en de hoeveelheid neemt hoe ouder het blad wordt, snel toe.

Om die reden pluk ik zelf alleen vroeg in februari het blad van speenkruid en lang duurt deze verlokking ook niet want kort na de bloei voor de zomer begint trek de plant zich helemaal in de grond terug. Een aantal blaadjes gebruik ik meestal in een gemengde salade van bijvoorbeeld veldsla. Ook een aantal blaadjes door een gierst-schotel smaken heerlijk. Vanwege de aanwezigheid van die Proto-anemonine gebruik ik speenkruid-blad slechts een of twee keer per jaar.

Wat is proto-anemonine?

Het is een natuurlijk voorkomende giftige, organische stof die in het melksap van planten zit die tot de ranonkel-achtigen behoren, zoals de anemonen en de boterbloemen. De blaartrekkende boterbloem met 2 ½ % proto-anemonine is een echt giftige plant. Als je het melksap op je huid krijgt geeft dat rode vlekken en blaren. Eet je dit dan kan je bij een hoge dosering vergiftigings-verschijnselen krijgen. Wel heeft de plant medische kwaliteiten want het is anti-biotische stof, die daarnaast ook nog schimmels kan doden.

AANPLANT

Speenkruid verspreid zich door zaad en door de knolletjes. Soms wordt het wel als plant in tuicentra aangeboden. Mocht je het willen planten kan je het beste de plekken waar het in de vrije natuur groeit onthouden en na de zomer als de plant onder de grond is verdwenen een aantal knolletjes uitgraven en deze planten.

INHOUDSSTOFFEN en MEDISCH

De plant bevat proto-anemonine en Anemonine. Verder saponine en VitamineC.

Medisch gebruikt bij bloedreinigingskuren en bij chronische huidziektes.

Proto-anemonine is een voor ons giftige stof in het melksap van bepaalde planten, die uit twee chemische groepen bestaat. Deze stof kan uiteenvallen en dan houdt men anemonine over, dat helemaal geen giftige eigenschappen heeft.  Saponinen, ook wel zeepstoffen, zijn stoffen, die in planten voorkomen, die tot de glycosiden (= stoffen die twee delen hebben waarvan een suiker is) behoort. Een plant maak deze stoffen aan als bescherming tegen insectenvraat en om de groei van bacteriën en schimmels tegen te gaan.

EETBAAR

Gewoon speenkruid bevat als jonge plant voor de bloei eigenlijk bijna geen proto-anemonine.

Dus als je jong speenkruid als blad wilt gebruiken, pluk alleen erg vroeg in het jaar en proef het eerst. Smaakt het gelijk peperig, dan niet gebruiken. Omdat je nooit veel blad kunt oogsten, gebruik ik speenkruid-blad vaak in een gemengde salade, vaak met andere “wilde”groene planten en kruiden.

Als ik spinazie of snijbiet roerbak, meng ik er regelmatig een paar blaadjes van speenkruid door. Speenkruid is in principe zowel rauw als verwerkt als spinazie te gebruiken.

Ook het knolletje van speenkruid is eetbaar.

In principe kan je de wortelknolletjes het hele jaar eten. Alleen in de lente en zomer zijn ze heel klein. Als de plant zich terugtrekt in de zomer, slaat het al zijn energie op in die knolletjes en in de herfst en vroege winter zijn het net kleine krielaardappeltjes en kan men ze eten. Je kan ze koken, maar ook bakken of frituren.

MET WAT KENNIS IS VEEL EETBAAR – NATUUR-KEUKEN